Ik hoorde voor het eerst over geboortefotografie toen ik zelf zwanger was. Mijn initiële reactie was niet erg enthousiast; het leek me nogal een exhibitionistische aangelegenheid. Ik wilde geen extra pottenkijkers en afleiding bij mijn bevalling, en het leek me ook geen gebeurtenis die per se de mooiste actiefoto’s op zou leveren. Omdat ik me afvroeg wat anderen dreef om hier wél voor te kiezen bekeek ik een paar fotoreportages van geboortes, die mij positief verrasten. Ik vond het opvallend hoe sprekend de foto’s waren; de bijzondere, intieme sfeer was voelbaar en de beelden vertelden het hele verhaal: het proces van begin tot eind, de moeilijke momenten, maar ook de liefde, kracht en euforie.
Ik ging meer over geboortefotografie lezen en sprak een aantal vrouwen die voor een reportage gekozen hadden en die stuk voor stuk blij waren dat ze het geboorteverhaal van hun kind vast hadden laten leggen. Helaas raakte ik pas na mijn eigen bevalling echt overtuigd van de grote waarde die een geboortereportage heeft. Ik had zelf geen fotograaf bij de geboorte van mijn kind en heb daar tot op de dag van vandaag spijt van. Waarom?
In de eerste plaats zijn er verschillende manieren om tegen zo’n reportage aan te kijken. Want wat leg je nou eigenlijk vast: het proces van een bevalling natuurlijk, het afzien en harde werken dat daar vaak bij hoort en gepaard gaat met bloed, zweet en tranen. Maar uiteindelijk is dat allemaal onderdeel van iets veel groters: de geboorte van een nieuw leven.
Daarbij is er geen moment denkbaar waarin de atmosfeer meer vervuld is van liefde, intimiteit en genegenheid dan bij een geboorte, ja zelfs als er flink gescholden wordt. Hoe vaak het ook voorkomt en hoe natuurlijk het ook is, de geboorte van een nieuwe mens blijft altijd zeer speciaal. Zo speciaal zelfs, dat je je achteraf vaak nauwelijks nog kan voorstellen dat het allemaal echt is gebeurd. Dat is jammer, want hoe intens ook; de geboorte van je kind is meestal één van de mooiste momenten uit je leven.
Wat ook niet helpt is dat veel vrouwen hun bevalling in een roes ervaren. Het is op zich heel fijn dat de vloedgolf van hormonen die vrijkomt daarvoor zorgt, want het vervaagt je notie van tijd en werkelijkheid en dat maakt het allemaal vaak beter te doen, maar het nadeel is dat je herinnering aan de bevalling soms nogal vaag wordt, haast als een verre droom. Ook kun je hele stukken kwijt zijn. Bovendien gebeuren veel dingen tijdens en na een bevalling heel snel en gaan vaak haast ongemerkt aan je voorbij.
De meeste vrouwen hebben de behoefte om achteraf over hun bevalling te praten om deze ingrijpende gebeurtenis te verwerken. Maar verwerken is lastig als je het verhaal niet compleet hebt. Ik heb inmiddels geleerd dat het hebben van beelden zoals een fotoreportage, enorm kunnen helpen om weer grip te krijgen op de gebeurtenissen en om een heldere herinnering aan de geboorte te vormen. Foto’s helpen je verbinding te krijgen met de realiteit van de bevalling, om vervolgens de herinnering aan dit fenomenale moment voor altijd levend te houden.
Ik was na mijn bevalling ongelooflijk trots op mijn prestatie en daar had ik maar wat graag op teruggekeken met goede foto’s die ons verhaal vertelden, in plaats van de zes wazige en sterk onderbelichte beelden die de goedbedoelende verloskundige heeft gemaakt. Het is lastig om als leek geslaagde foto’s te maken in dit soort situaties. Het licht is vaak slecht, de setting is niet optimaal, er wordt veel bewogen, niet netjes geposeerd, dingen die je liever niet ziet komen per ongeluk toch in beeld, enzovoort. Bovendien hebben de mensen die de camera hanteren (partner, verloskundige, kraamhulp) het vaak al druk genoeg met de bevalling zelf en met moeder en baby, waardoor de foto’s even snel tussendoor genomen worden, meestal met teleurstellend resultaat. Het inhuren van een professionele fotograaf is dus zeker geen overbodige luxe.
En wat betreft die onflatterende actiefoto’s: bevallende vrouwen zijn volgens mij de mooiste vrouwen ter wereld, vol ongeremde kracht en rauwe puurheid. En de blikken vol trots, ontroering en liefde na de geboorte zijn van een ongekende eerlijke schoonheid, juist omdat mensen in hun emotie niet bezig zijn met poseren voor de camera. Dit zijn waardevolle momenten waar je graag op terug zult kijken.
Ik ben zo sterk overtuigd geraakt van de meerwaarde van geboortefoto’s, dat ik zelf geboortefotograaf ben geworden. Ik gun alle ouders een prachtige herinnering aan hun bevalling, en ik gun het iedere vrouw dat ze beseft hoe sterk ze is en waar ze toe in staat is, bij alle uitdagingen die ze later nog tegen zal komen in haar leven. Want hoe je bevalling ook verloopt, onthoudt: alle moeders zijn helden!
